శ్లోకానికి పేరడీ !

మన కవులు శ్లోకాలలో, పద్యాలలో అన్య భాషా పద విన్యాసాలతోచాలా తమాషాలు చేసారు. నేను సేకరించిన వాటిలో కొన్నింటినిఇక్కడ ఉంచుతున్నాను.








ముందుగా మూల శ్లోకాన్ని చూదాం ...
క్షుధాతురాణాం నరుచిర్న పక్వ:
అర్ధాతురాణాం నగురుర్నబంధు:
నిద్రాతురాణాం న సుఖం న శయ్యా
కామాతురాణాం నభయం న లజ్జా

దీనికి మరొ కవి గారి పేరడీ చూడండి ...

క్షుధాతురాణాం నవుడికర్నవుడక:
అర్ధాతురాణాం న చెల్లిర్న చెల్లక:
నిద్రాతురాణాం న మెట్టర్నపల్లం
కామాతురాణాం నముసిలిర్న పిల్ల:

అలాగే, ఒక కవి గారు తన దరిద్రాన్ని గురించి వాపోతూ ...

తిండికైతే పదిమంది వసంతి
తండులాలు గృహమందు నసంతి
కుండ బొచ్చెలు పరం విలసంతి
రండ నా కొడుకులెల్ల హసంతి.
ఇందులో అశ్లీల పదం బాధాకరమే, అయినా, దరిద్రం అలా కవి చేత అనిపించింది కాబోలు.

పెద్ది భట్టు మురికి బట్టలు వేసుకుని రాజదర్శనానికి వెళ్తూ తన పాండిత్యమే తనకి తోడు అని చెప్పినది ...

కిం వాససా చీకిరి బాకిరేణ?
కిం దారుణా వంకరటింకరేణ?
దీనికి పెద్ది భట్టు సమాధానం ...

శ్రీసింగభూపాల విలోకనార్ధం
వైదుష్యమేకం విదుషా సహాయ:


కవులు నిరంకుశులు కదా? గొప్ప ఆత్మాభిమానధనులు కూడ...
‘‘ రాజుల్ మత్తులు వారి సేవ నరక ప్రాయంబు ..... ’’ అనినా, ‘‘ కావ్య కన్యకన్ కూళులకిచ్చి యప్పడుపు కూడు ....‘‘ తిననొల్లనని ఖండితంగా చెప్ప గలిగినా వారికే చెల్లింది. ‘‘ ఈ యుగం నాది ’’ అని సగర్వంగా ప్రకటించుకో గల ధీమంతులుకూడ వారే కదా !